Chlebowiec Artocarpus odoratissimus

Do rodzaju chlebowców (Artocarpus) należy około 60 gatunków wiecznie zielonych drzew tropikalnych z rodziny morwowatych (Moraceae), które pochodzą z południowo-wschodniej Azji i wysp Oceanu Spokojnego. Jest krewnym figowców (Ficus). Najbardziej znanym i najczęściej uprawianym jest chlebowiec właściwy (Artocarpus altilis). Do tego rodzaju należy również wiele innych gatunków, które są perspektywicznymi dzrzewami owocowymi, jak na przykład Artocarpus communis, Artocarpus integer, chlebowiec różnolistny (Artocarpus heterophyllus) i Artocarpus odoratissimus.

W tym artykule przedstawimy mniej znany gatunek – Artocarpus odoratissimus, który pochodzi z wyspy Borneo (Indonezja), w celu zaspokojenia miejscowych potrzeb uprawia się go również w sąsiednich państwach (Malezja, Tajlandia, Filipiny). W swojej ojczyźnie jest znany jako Atau, Keiran, Loloi, Madang, Marang, Pi-ien, Pingan, Tarap, Terap, khanun sampalor. Poza tymi obszarami jest w zasadzie nie znany. W środowisku naturalnym rośnie na piaszczystych glebach lasów wtórnych od morskiego wybrzeża po 1000 metrów nad poziom morza.

Dorasta do wysokości 25 metrów, liście mają długość 16–50 cm i 11–28 cm szerokości. Jest to rośłina jednopienna, wiec do wytworzenia płodów wystarczy jedna. Na powierzchni płody są zielone, elipsowatego kształtu, długości 16 cm i 13 cm szerokości. Warzą około 1 kg. Owoce można spożywać na surowo albo po obróbce termicznej. Nasiona przed jedzeniem, należy zawsze poddać obróbce termicznej. Chlebowce są ważną częścią diety obywateli południowo-wschodniej Azji. Miąższ owoców jest śnieżno biały, bardzo słodki, soczysty, aromatyczny, smak jest delikatny, podobny do duriana (Durio, jest najbardziej śmierdzącym owocem na świecie), ale w przeciwieństwie do niego nie ma brzydkiego zapachu.

Chlebowiec Artocarpus odoratissimus rozmnaża się przez nasiona. Świeże nasiona mją bardzo wysoką zdolność kiełkowania, nawet do jednego tygodnia. Zgodnie z testami na kiełkowanie, które przeprowadziliśmy na Borneo, już po 3 tygodniach nasiona całkowicie gubią zdolność kiełkowania. Dlatego nasiona należy wysiewać natychmiast, najlepiej do piaskowej, dobrze przepuszczającej wodę gleby. Rozmnażanie wegetacyjne (sadzonki, szczypki) jest mniej skuteczne. Choroby i szkodniki atakują go tylko wyjątkowo.

Ze względu na swoje tropikalne pochodzenie, gatunek nie jest mrozoodporny. Minimalna temperatura nie powinna spadać poniżej 7 °C. U nas są uprawiane w mieszkaniach lub szklarniach. 

««« Poprzedni artykuł: Uprawa jabłoni w kształcie smukłego wrzeciona Następny artykuł: Sosna Pinus kesiya »»»

poniedziałek 2008-12-15 17:02 | wydrukuj | Rośliny egzotyczne